B. K. S. Iyengar (1918 - 2014)

Był uczniem wybitnego mistrza jogi T. Sri Krishnamachari. Urodził się w 1918 w południowych Indiach. Rozpoczął ćwiczenia w wieku 16 lat. Dziś jest uznawany za jednego z najwybitniejszych współczesnych nauczycieli hatha jogi.

W 1975 roku w Punie, niedaleko Bombaju, założył ośrodek RIMYI. Obecnie zajęcia prowadzą syn Prashant oraz wnuczka Abhijata.

Jest autorem książek:

  • Światło Jogi, Światło Pranajamy, Joga światłem życia,
  • Core of the Yoga Sutras: The Definitive Guide to the Philosophy of Yoga,
  • Light on the Yoga Sutras of Patanjali,

Metoda:

Joga Iyengara jest ścieżką holistycznego podejścia do życia. Dostarcza praktycznych narzędzi do tworzenia i podtrzymywania zdrowego ciała, jasnego umysłu oraz emocjonalnego i duchowego spokoju.

B.K.S. Iyengar opracował swój system szkolenia na podstawie ponad 75 lat doświadczeń wyniesionych z praktyki własnej oraz nauczania. Podstawa teoretyczną metody jest pochodzący z II w p.n.e. traktat Jogasutry Patańdźalego.

Wszyscy nauczyciele z certyfikatem uprawniającym do nauczania metodą Iyengara posiadają wysokie kwalifikacje potwierdzone w toku długotrwałego procesu szkolenia i oceny.

Nauczyciele jogi Iyengara:

Warunkiem otrzymania zgody do nauczania jest nauka u boku certyfikowanego nauczyciela przez okres dwóch lat,  odbycie 3-letniego kursu szkoleniowego oraz pozytywny wynik egzaminu nauczycielskiego.

Nauczyciele są uprawnieni do posługiwania się rozpoznawalnym na całym świecie zastrzeżonym symbolem graficznym B.K.S. Iyengara, który potwierdzeniem zgodność ich nauczania w ramach metody. Aby utrzymać certyfikat, nauczyciele jogi Iyengara są również zobowiązani do wykonywania regularnej praktyki własnej.

W procesie szkolenia przyszli nauczyciele zdobywają wiedzę z zakresu anatomii, fizjologii, kinezjologii, filozofii jogi, oraz umiejętności z zakresu praktyki nauczania.

Ponadto muszą wykazać się biegłością w wykonywaniu asan (pozycji), a także uzyskać pozytywny wynik pisemnego egzaminu z filozofii jogi, anatomii i wiedzy z zakresu praktyki nauczania.

Trzecim, najważniejszym etapem procesu egzaminacyjnego jest prowadzenie zajęć z uczniami, podczas których kandydaci są obserwowani i oceniani przez komisję złożoną z nauczycieli w stopniu seniorskim.

Podnoszenie kompetencji w ramach metody

  • wstępny (Introductory),
  • średniozaawansowany (Intermediate) i
  • zaawansowany (Advanced) 

wymaga zdawania kolejnych egzaminów o rosnącym poziomie trudności.